Ciasno.
Gorąco.
Pociąg hałasuje.
Jeszcze nie spoglądam w prawo.
Jeszcze nie widzę, jak
ona
łapie promienie słońca.
Jeszcze nie wiem, że
za chwilę
zakocham się
na godzinę i dwadzieścia minut.
– Mateusz Jańta
“miriady”
Są gwiazdy,
które świecą stale.
Są takie, które gasną.
I są w końcu te, które
spadają żeby znaleźć
lepsze miejsce
dla swojego blasku.
Nie obwiniaj się już
i pamiętaj, że
te, które
gdzieś upadły
są najpiękniejsze.
– Mateusz Jańta
“meteory z makaronem”
Widzę kobietę
w brązowych włosach.
Siedzi przy stole,
wysoko
na balkonie.
Przed nią leży
talerz z daniem.
Nocne niebo
jest zalane gwiazdami.
W tle Paryż.
Kobieta spogląda na mnie.
Nie wiem,
dlaczego tu jestem.
Nie wiem,
kim ona jest.
Wiem, że nie muszę już
szukać
ukojenia
w innych oczach.
– Mateusz Jańta
“krótka historia”
Kiedy ona
zaśnie,
on
nie będzie
miał powodu,
by się
budzić.
– Mateusz Jańta
Bestiariusz myśli #4
Nie wychodzi mi to z głowy.
W sumie nigdy nie wychodziło, a jeśli już to bardzo szybko wracało. Któregoś dnia, jakaś młoda kobieta napisała pod moim wierszem komentarz, że
“…życie to sen, a my musimy się tylko przebudzić.”
“nurt”
Przywiązany do
ciężkich myśli,
tonę w rzece
zawiłych zdań.
Proste słowa,
które
chcę
tobie powiedzieć
są na jej powierzchni.
Nie sięgam ich.
Nie sięgam…
– Mateusz Jańta
“czerń”
Na twojej twarzy
po łzach
zostają
czarne ślady.
Powiedz,
to wina rzęs,
czy
wypalonym już
sercem
płaczesz?
– Mateusz Jańta
Granica
Właśnie kładłem się spać, kiedy ktoś zapukał do drzwi. Była północ i nie zastanawiałem się, kogo do mnie niesie o tej porze, tylko jak wysoki jest i czym mnie zabije. Do łóżka wszedłem tylko prawą nogą. Czytaj dalej “Granica”
“kobieta”
Stała przed
lustrem,
ale
nie spoglądała.
Odbicie by ją
skrzywdziło
kłamiąc, że jest
niedoskonała.
M.
“A.”
Obyś nie
przywiązała się
do
miłości,
która
okaże się
być solidną gałęzią.
M.