Napisałem do niej.
Jest trochę wybuchowa i za dużo działa w emocjach, ale nie wiedząc dlaczego cenię sobię jej zdanie w niektórych sprawach.
W niektórych. Czytaj dalej “Bestiariusz myśli #6”
“echo”
Przytuliłem
pustkę,
i jakąś
czarną otchłań.
Mówią,
że nic się w niej
nie znajdzie.
Cóż…
ja znalazłem
siebie.
– Mateusz Jańta
“gwieździste”
Wszystko,
co
boję się
stracić
jest w twoich oczach.
– Mateusz Jańta
“znikanie”
Twoja
obecność
ułatwia mi
bycie nieobecnym
dla reszty,
dla wszystkich,
dla całego świata.
– Mateusz Jańta
“gdzieś”
Nie zdążyłem wyjść ze snu.
Sam już nie wiem,
czy lepiej będzie
żyć w iluzji,
do której się
przyzwyczaiłem,
czy czekać,
aż obudzi mnie
ktoś z zewnątrz.
– Mateusz Jańta
“czas”
Zbyt często
potrzebujemy czegoś,
co nie istnieje,
by nabrać odwagi do walki
o kogoś,
kogo istnienie
jest w zasięgu ręki.
– Mateusz Jańta
Bestiariusz myśli #5
Rzeczy oczywiste dochodzą do człowieka chyba za późno,
tak myślę.
Przecież jakim przywilejem i oświeceniem jednocześnie jest uświadomienie sobie, że jest się człowiekiem wolnym,
i w końcu dopuszczenie do siebie myśli, że nie jest twoim obowiązkiem bycie towarzyskim. Czytaj dalej “Bestiariusz myśli #5”
“wielkie drobnostki”
Kawa jest
gorąca.
Jazz przytula
moje uszy
i mój umysł.
Dziś już
nie szukam życiowych prawd.
Pozwalam sobie płynąć
przez męskie dźwięki
i męskie słowa.
Pustka kartka papieru
zostanie dziś zapełniona
jej uśmiechem.
– Mateusz Jańta
“róża”
Ile litrów
słów
muszę jeszcze
przetoczyć do twoich
żył,
żebyś
zapomniała o momentach,
w których się
wykrwawiałaś?
– Mateusz Jańta
List Bukowskiego do Johna Martina
“12 sierpnia, 1986
Cześć John.
Dzięki za świetny list. Myślę, że czasami nie zaszkodzi przypomnieć sobie, skąd się przyszło. Znasz miejsca, skąd ja przyszedłem. Nawet ludzie, którzy o tym piszą lub robią filmy, nie mają o tym pojęcia. Nazywają to ‘Od 9 do 17′. To nigdy nie jest od 9 do 17. Czytaj dalej “List Bukowskiego do Johna Martina”