Straciliśmy spojrzenia. Kielichy źrenic wypełniliśmy sobą, przelewając pierwszą kroplę. Sytość. Nie ma już pragnienia. Nie ma. – Mateusz Jańta

Ukrywam się, gdy mogę. Gdy możliwości takiej nie ma, czuję, że wszystko ukrywa się we mnie. Myśli, kolory, bezkolory, dźwięki, cisza, brudy… Lepka masa, z której niczego nie da się ulepić. – Mateusz Jańta

Nie śpię już. Przeskoczyłem przez mur ze snów świata, z hukiem budząc się na zawsze. Za murem nocne niebo, cisza, ty, i moje oczy w szczegółach twoje piękno widzące. – Mateusz Jańta

Zamykam oczy i pozwalam, by szum chłodnego wiatru przenikał mnie, zmywając rozczarowanie. Czymkolwiek jestem, znikam, znikam, znikam. – Mateusz Jańta

Ciemność powiek nie wystarcza. Świat dobija się do mnie swoją szarobiałością. Jak mam ufać kolorom, kiedy nawet one lubią widok krwi? Potrzebuję otchłani. Tak bardzo jej potrzebuję. – Mateusz Jańta

Chcę zapamiętać jej twarz na zawsze. Spokojne ruchy, nie spieszącą się każdą cząstkę ciała. I dźwięk najbardziej kobiecego na świecie “Dziękuję”, gdy podniosłem jej okulary, które upuściła na ziemię, a obok nich i mnie upuszczając,Czytaj dalej

Każda nuta jak łza. Jak łza każda nuta. Pływamy w niekończącym się dźwięku, tak rzadko zgrywając się nawzajem. Melodia. Pętla. I pętla, co melodią nie jest. – Mateusz Jańta