Piszę powieść, wiesz? Mam nadzieję, że mocno poruszy rynkiem. Tak, to jest bardzo mocna historia i uwierz, że żadne z nas nie chciałoby jej przeżyć. Piszę powieść, ale poza powieścią nie chce mi się nicCzytaj dalej
Autor: Mateusz Jańta
Pisz mocno i wyraźnie o tym, co boli.*
Moja doba od lat ma godzinę więcej. Czuję się w niej bezpiecznie, bo nie dzieje się w niej nic, tak jak we mnie przez resztę dnia. Czarne chmury, mury, chodniki, ławki, umysły. Przed światem nieCzytaj dalej
List #5
Męczy mnie ten chaos. Tak naprawdę nie mam nawet słów na opisanie tego zmęczenia. Patrzę na świat i nie widzę nic, mimo że tyle w nim elementów. Pełno kolorów, ale wszystko szare. Prawie wszystko. NaCzytaj dalej
Nigdzie nie idź
Nigdzie nie idź, mówi, wtulając się we mnie mocniej. Leżę dalej. Za oknem ściana złotych drzew delikatnie podryguje od słabego wiatru. Biorę głęboki wdech i zamykam oczy. Ciepło, a w tym cieple płytki sen. OstatnioCzytaj dalej
Niedziela
“Podgłośnij”, mówię. Barman zwinnym ruchem celuje pilot w stronę telewizora i naciska odpowiedni guzik. W nim mężczyzna ubrany w skrojony garnitur mówi coś, że wirus, że szpitale, że zachód ma się gorzej, a wschód płonie,Czytaj dalej
Skąpe
Śniadanie zjedliśmy o 14:00. Mimo tego, że nie było w tym nic szalonego, to już sama myśl o tym małym złamaniu codziennej normalności była dla mnie całkiem przyjemna. Bunt przeciwko konwenansom, ale z umiarem. BuntCzytaj dalej
Przedwietrze
Mam w głowie słowa, które chcą być wierszem. Dobrze jednak wiedzą, że nie będą. Nie przez to, że się nie nadają, ale czasami po prostu lepiej zostać w formie takiej, jakiej się jest. Nic nieCzytaj dalej
Minuty
Jeśli są dni, których nie chcemy pamiętać, to czy istnieją również takie, które nie chcą pamiętać nas? Dni, w których byliśmy tak paskudni, że same nam się zapominają i odchodzą w niebyt. To bardzo ciekawe,Czytaj dalej
List #4
W moim pokoju często pada deszcz. Leżę wtedy w łóżku i patrzę w przestrzeń między jego kroplami, które są jak moje myśli – jest ich mnóstwo, trwają chwilę i roztrzaskują się pod własnym ciężarem oCzytaj dalej
Kobieta w czarnej sukience
Zawsze wybierałem bary, w których nie było tłumów, głośnej muzyki i łaszących się na drinka pseudo-dam. Nie potrafiłem znieść ich fałszywych uśmieszków i wielkich, błyszczących źrenic, na które chwytają młodych studentów albo zdesperowanych mężów. Głupcy.Czytaj dalej