Przez chwilę latałem. Unosiłem się w ciemnej czerwieni nieba, której nikt nie widział. I w pięknie, które podano mi na talerzu. Nie poznałem jego smaku. Za bardzo cieszyłem się skrzydłami. – Mateusz Jańta

Niech będzie noc, horyzont, morze. Na morzu łódka, a w środku my. Niech będzie cisza i usta wiśniowe, łamliwy świat ubrany w dotyk. A potem wskoczymy w szum chłodu dnia. W zielone fale drapiące wnętrze.Czytaj dalej

Są mocne słowa, za którymi brak siły dostrzeżesz. Nie ufaj ulicznym erudytom z rękami w górze. Wystrzegaj się ich, gdyż swe chorągwie krwią szyli. Prawdziwą wrażliwość, i wrażliwość w prawdzie smakuj. Łyżkę od dawna maszCzytaj dalej

To nie ja rzucam słowa, tylko one mnie. Rzucają na wiatr, w otchłań. Znikam. I nie przychodź, gdy mnie nie ma. Nie szukaj. Ja sam nie wiem, gdzie wtedy jestem. – Mateusz Jańta

Nie rozpalaj kolejnego ogniska. Przecież wiesz, że płomień już nie ogrzewa. Usiądź obok mnie, w ukryciu, w ciemności. Popatrzmy razem na tę codzienną olimpiadę skoków w dół. – Mateusz Jańta

Nie wiem czym oddychać. Chcę napisać, że za rzadko patrzymy w niebo. Że sposób, w jaki Ona istnieje, mnie w nieistnienie wprowadza. Że otworzyłem drzwi, a za nimi za dużo odpowiedzi było i za małoCzytaj dalej

Serce marszem w każdym kierunku rusza. Jak na rozkaz spojrzenia, komendę bliskości. Nię patrz zbyt długo. Teraz jest inaczej. Czuję to. Teraz jest krwawiej. – Mateusz Jańta

Zdaje się, że to uczucie nagości, gdy słowa są, i gdy ich nie ma. Wiecznie rozebrani, w cieniu bezdotyku, sparzeni pomarańczową nadzieją. – Mateusz Jańta

Mam w sobie świat schowany w postaci jakiejś atmosfery, chmury odczuć, obrazów, dźwięków, zapachów, i kolorów, których nie poskromiłby żaden malarz. – Mateusz Jańta