Kiedy ona zaśnie, on nie będzie miał powodu, by się budzić. – Mateusz Jańta

Przywiązany do ciężkich myśli, tonę w rzece zawiłych zdań. Proste słowa, które chcę tobie powiedzieć są na jej powierzchni. Nie sięgam ich. Nie sięgam… – Mateusz Jańta

Na twojej twarzy po łzach zostają czarne ślady. Powiedz, to wina rzęs, czy wypalonym już sercem płaczesz? – Mateusz Jańta

Stała przed lustrem, ale nie spoglądała. Odbicie by ją skrzywdziło kłamiąc, że jest niedoskonała. M.

Obyś nie przywiązała się do miłości, która okaże się być solidną gałęzią. M.

Wszedłem do lustra. Nie ma tu krainy czarów. Są tysiące łez ubrudzonych tuszem, niewyraźne myśli, stosy masek, spojrzenia panicznie szukające ucieczki, wieża z depresji i szyld z napisem “Piekło – parter”. M.

…i chyba musimy być czymś więcej niż tylko chodzącym kawałkiem mięsa, tylko ciałem, bo zbyt często boli nas to, czego nie potrafimy w tym ciele znaleźć. M.

Widzę, jak zamykasz oczy i znikasz do innego świata. Boję się, że gdy zamknę swoje nie pojawię się w tym samym. M.

Z każdym powrotem od ciebie wraca mnie coraz mniej. Reszta gubi się gdzieś po drodze. M.

Niektórych pragnień nie chce się gasić. M.