Ciasno.
Gorąco.
Pociąg hałasuje.
Jeszcze nie spoglądam w prawo.
Jeszcze nie widzę, jak
ona
łapie promienie słońca.
Jeszcze nie wiem, że
za chwilę
zakocham się
na godzinę i dwadzieścia minut.
– Mateusz Jańta
Kategoria: Wiersze
“miriady”
Są gwiazdy,
które świecą stale.
Są takie, które gasną.
I są w końcu te, które
spadają żeby znaleźć
lepsze miejsce
dla swojego blasku.
Nie obwiniaj się już
i pamiętaj, że
te, które
gdzieś upadły
są najpiękniejsze.
– Mateusz Jańta
“meteory z makaronem”
Widzę kobietę
w brązowych włosach.
Siedzi przy stole,
wysoko
na balkonie.
Przed nią leży
talerz z daniem.
Nocne niebo
jest zalane gwiazdami.
W tle Paryż.
Kobieta spogląda na mnie.
Nie wiem,
dlaczego tu jestem.
Nie wiem,
kim ona jest.
Wiem, że nie muszę już
szukać
ukojenia
w innych oczach.
– Mateusz Jańta
“krótka historia”
Kiedy ona
zaśnie,
on
nie będzie
miał powodu,
by się
budzić.
– Mateusz Jańta
“nurt”
Przywiązany do
ciężkich myśli,
tonę w rzece
zawiłych zdań.
Proste słowa,
które
chcę
tobie powiedzieć
są na jej powierzchni.
Nie sięgam ich.
Nie sięgam…
– Mateusz Jańta
“czerń”
Na twojej twarzy
po łzach
zostają
czarne ślady.
Powiedz,
to wina rzęs,
czy
wypalonym już
sercem
płaczesz?
– Mateusz Jańta
“kobieta”
Stała przed
lustrem,
ale
nie spoglądała.
Odbicie by ją
skrzywdziło
kłamiąc, że jest
niedoskonała.
M.
“A.”
Obyś nie
przywiązała się
do
miłości,
która
okaże się
być solidną gałęzią.
M.
“przejście”
Wszedłem do lustra.
Nie ma tu krainy czarów.
Są tysiące łez
ubrudzonych tuszem,
niewyraźne myśli,
stosy masek,
spojrzenia
panicznie szukające ucieczki,
wieża z depresji
i szyld z napisem
“Piekło – parter”.
M.
“nieuchwytne”
…i chyba
musimy być
czymś
więcej niż
tylko chodzącym
kawałkiem mięsa,
tylko ciałem,
bo zbyt często
boli nas to,
czego
nie potrafimy w tym ciele
znaleźć.
M.